Dag 1
Afgelopen vrijdag, na anderhalve week bivakkeren tussen bed en relaxstoel, voldoende opgeknapt om weer eens lekker met de scoot erop uit te gaan om te winkelen op het van Goghplein. Heerlijk de frisse wind om mijn hoofd en het zonnetje in mijn gezicht.
Ben nu alweer ruim 2 weken terug van het weekendje weg met zussen Ina en Liesbeth, nicht Miranda, dochter Sylvia en kleindochter Myca en dus wordt het eens tijd om de blog bij te werken.
Vrijdag 7 november bracht Arie mij, na het middagslaapje, met rolstoel, rollator, toiletverhoger en koffer naar het Landalpark Hellendoornseberg. Toen wij daar aankwamen stond de koffie al klaar en was mijn bed al opgemaakt. Ina, Liesbeth en Miranda waren die morgen al vroeg uit het westen des lands vertrokken en hadden de boodschappen ook al gehaald. Sylvia en Myca waren gebracht door haar buurvrouw, die nog even van een kopje koffie genoot voordat ze weer naar Rijssen vertrok.
Na de uitbundige begroeting kreeg Myca een kaartje van Oma Ina, waarin stond dat ze dan wel dit jaar erbij mocht zijn omdat ze nog van mama afhankelijk was, maar een volgende keer is ze pas weer welkom als ze 18 is, dus 2031! Hilariteit alom! Tegen die tijd zijn de oma's mogelijk knap hulpbehoevend en kan ze mee als mantelzorger!
En ik werd verrast door Ina met een mooie blauwe omslagdoek/sjaal met een klein roze streepje erin, wat precies bij mijn jas past.
Na de koffie en het uitpakken van de koffers was het tijd voor een kom soep en brood met luxe beleg.
Na het eten werd Arie uitgezwaaid en waren we als meisjes onder elkaar.
Het werd een gezellige avond vol met lol en een hoop gelach, ook serieuze gesprekken, de roddels in de familie, Keezen, Party&Go en Wie ben ik!
Moe, maar innig tevreden ging ik veel te laat naar bed.
Ben nu alweer ruim 2 weken terug van het weekendje weg met zussen Ina en Liesbeth, nicht Miranda, dochter Sylvia en kleindochter Myca en dus wordt het eens tijd om de blog bij te werken.
Vrijdag 7 november bracht Arie mij, na het middagslaapje, met rolstoel, rollator, toiletverhoger en koffer naar het Landalpark Hellendoornseberg. Toen wij daar aankwamen stond de koffie al klaar en was mijn bed al opgemaakt. Ina, Liesbeth en Miranda waren die morgen al vroeg uit het westen des lands vertrokken en hadden de boodschappen ook al gehaald. Sylvia en Myca waren gebracht door haar buurvrouw, die nog even van een kopje koffie genoot voordat ze weer naar Rijssen vertrok.
Na de uitbundige begroeting kreeg Myca een kaartje van Oma Ina, waarin stond dat ze dan wel dit jaar erbij mocht zijn omdat ze nog van mama afhankelijk was, maar een volgende keer is ze pas weer welkom als ze 18 is, dus 2031! Hilariteit alom! Tegen die tijd zijn de oma's mogelijk knap hulpbehoevend en kan ze mee als mantelzorger!
En ik werd verrast door Ina met een mooie blauwe omslagdoek/sjaal met een klein roze streepje erin, wat precies bij mijn jas past.
Na de koffie en het uitpakken van de koffers was het tijd voor een kom soep en brood met luxe beleg.
Na het eten werd Arie uitgezwaaid en waren we als meisjes onder elkaar.
Het werd een gezellige avond vol met lol en een hoop gelach, ook serieuze gesprekken, de roddels in de familie, Keezen, Party&Go en Wie ben ik!
Moe, maar innig tevreden ging ik veel te laat naar bed.
Dag 2
s'Morgens wakker geworden door het gebrabbel van Myca, die in het campingbedje tussen mij en Sylvia sliep. Door het gaas van het campingbedje konden we elkaar een 'high five' geven. Tot dat ze oma zat was en aandacht wilde van mama en dat luidkeels kenbaar begon te maken.
Een klein uur later zitten we met ons allen aan de ontbijttafel voor een uitgebreid ontbijt. Ontbijten, als er zoveel te bekletsen valt, neemt toch gauw een anderhalf uur in beslag.
Als alles is opgeruimd en iedereen is aangekleed, wordt er gepuzzeld hoe mijn rolstoel en de buggy van Myca in de stationcar van Liesbeth passen. Als dan iedereen ook nog een zit-plekje heeft gevonden, kunnen we op weg naar Nijverdal.
Winkeltje in en winkeltje uit gaat het en bij de Hema genieten we tussen de middag van een kop koffie en eten we er een broodje bij. Myca is ondertussen in de buggy in slaap gevallen.
Weer terug in huisje trek ik me terug voor mijn middagtukkie en de anderen gaan op de bank met tijdschrift, puzzelboekje, boek of tablet en het is heel erg stil in het huisje!
Na mijn schoonheidsslaapje doen we nog een potje Keezen. Daarna duikt Ina de keuken in om macaroni à la Katwijk te maken. Miranda snijdt allerlei fruit in stukken voor bij het toetje. Even later zitten we lekker te smikkelen van al dat heerlijks.
Tijdens het winkelen die morgen zijn er zakjes gezichtsmasker meegenomen. En tijdens het koffie drinken en televisiekijken wordt de een na de ander ingesmeerd door Miranda. Ina neemt uiteindelijk Miranda onder handen. En daar zitten we dan : net 5 zombies bij elkaar! Weer de grootste lol natuurlijk.
Na ons weer schoon geboend te hebben is het weer tijd om aan de grote tafel te gaan zitten met de nodige versnaperingen en nemen we elkaar weer op de de hak met 'Waar ben ik' en Wat ben ik'.
Een klein uur later zitten we met ons allen aan de ontbijttafel voor een uitgebreid ontbijt. Ontbijten, als er zoveel te bekletsen valt, neemt toch gauw een anderhalf uur in beslag.
Als alles is opgeruimd en iedereen is aangekleed, wordt er gepuzzeld hoe mijn rolstoel en de buggy van Myca in de stationcar van Liesbeth passen. Als dan iedereen ook nog een zit-plekje heeft gevonden, kunnen we op weg naar Nijverdal.
Winkeltje in en winkeltje uit gaat het en bij de Hema genieten we tussen de middag van een kop koffie en eten we er een broodje bij. Myca is ondertussen in de buggy in slaap gevallen.
Weer terug in huisje trek ik me terug voor mijn middagtukkie en de anderen gaan op de bank met tijdschrift, puzzelboekje, boek of tablet en het is heel erg stil in het huisje!
Na mijn schoonheidsslaapje doen we nog een potje Keezen. Daarna duikt Ina de keuken in om macaroni à la Katwijk te maken. Miranda snijdt allerlei fruit in stukken voor bij het toetje. Even later zitten we lekker te smikkelen van al dat heerlijks.
Tijdens het winkelen die morgen zijn er zakjes gezichtsmasker meegenomen. En tijdens het koffie drinken en televisiekijken wordt de een na de ander ingesmeerd door Miranda. Ina neemt uiteindelijk Miranda onder handen. En daar zitten we dan : net 5 zombies bij elkaar! Weer de grootste lol natuurlijk.
Na ons weer schoon geboend te hebben is het weer tijd om aan de grote tafel te gaan zitten met de nodige versnaperingen en nemen we elkaar weer op de de hak met 'Waar ben ik' en Wat ben ik'.
Dag 3
Wat een heerlijke manier van wakker worden is dat toch als er een klein meisje naast je ligt te brabbelen. Deze morgen heeft Myca een nieuw spelletje ontdekt. Het knuffeltje op de rand van het bedje leggen, o o zeggen en dan het knuffeltje een zetje geven, zodat het op de grond valt. Een schaterlach weerklinkt en ik mag het weer in het bedje gooien. Dit herhaalt ze tientallen keren totdat mama Sylvia naar het toilet gaat en haar aandacht zich verplaatst.
Langzaamaan wordt iedereen wakker en nemen we om half 9 weer aan tafel plaats voor het ontbijt.
Tijdens het ontbijt is het besluit gevallen. Deze morgen gaan we naar het zwembad en na afloop zullen we in het café onder het genot van een kop koffie op onze meegenomen tablets onze sociale contacten bijwerken. Op het park wordt glasvezelkabel aangelegd en is de internet verbinding slecht tot helemaal niet aanwezig. Ach ja, we zijn een weekendje weg.
In het huisje heb ik al mijn badpak onder mijn kleren aangetrokken, dus ben ik snel klaar in het kleedhokje. Nadat al onze spullen in kluisjes zijn opgeborgen kunnen we het zwembad. Bah, 4 grote treden om het zwembad in te komen, waarom geen schuine wand?! Heerlijk om in het water te liggen, maar wel veel drukte om me heen. Ik laat me lekker op mijn rug drijven met mijn oren onder water, zodat die herrie niet zo tot me doordringt. Na een half uurtje hebben we er allemaal wel genoeg van en helpen Ina en Liesbeth mij op een stoel onder de douche om mijn haar te wassen. Daarna wordt de stoel bij het kleuterbad gezet en kan ik, terwijl ik naar een spelende Myca kijk, wat bijkomen en wat opdrogen.
In het kleedhokje gekomen ben ik bijna droog en lukt het mij om me aan te kleden, behalve sokken en schoenen. Daar zorgt Ina even later voor en mag ik weer in de rolstoel plaatsnemen.
In het café vinden we een ronde tafel en alle tablets worden voor de dag gehaald. Van een andere tafel worden we bekeken alsof we aliens zijn, maar ja het ziet er ook niet echt sociaal uit voor een buitenstaander.
In het huisje gekomen verdwijnt Myca al snel naar de slaapkamer en na een broodje met een soepje ga ik haar achterna.
Als ik anderhalf uur later samen met Myca de kamer weer in, kom hoor ik dat Ina en Liesbeth erop uit zijn voor een wandeling, dat Sylvia op de bank in gedommeld was en dat Miranda zich alleen heeft moeten vermaken.
Toen de westerlingen vrijdags waren aangekomen hebben zij een heerlijke lunch gegeten in Nijverdal bij Isis. Er wordt besloten om het laatste diner daar te gebruiken en dus nemen we allemaal weer plaats in de auto.
Daar aangekomen is er geen parkeerplek bij de zaak en aangezien we de rolstoel deze keer niet meegenomen hebben, wordt ik voor de zaak uitgezet. Met Miranda ter ondersteuning. Wij nemen alvast een kijkje binnen en echt alle stoelen zijn bezet en zo te zien komt er niet gauw een tafel vrij.
Dus de auto 'gebeld' en gezegd dat ze wel weer konden komen ons op te halen. En zo belanden we uiteindelijk in de snackbar van het park, waar we ook wel smaakvol gegeten hebben met een ijsje toe.
Later in huisje gebruiken we de koffie op de bank terwijl nog wat televisie kijken. Daarna is het weer tijd voor de spelletjes en de snaaierijen. Deze avond moet ik al snel toegeven dat ik bijna in slaap val aan tafel en verdwijn naar bed waar ik al heel gauw in slaap val.
Langzaamaan wordt iedereen wakker en nemen we om half 9 weer aan tafel plaats voor het ontbijt.
Tijdens het ontbijt is het besluit gevallen. Deze morgen gaan we naar het zwembad en na afloop zullen we in het café onder het genot van een kop koffie op onze meegenomen tablets onze sociale contacten bijwerken. Op het park wordt glasvezelkabel aangelegd en is de internet verbinding slecht tot helemaal niet aanwezig. Ach ja, we zijn een weekendje weg.
In het huisje heb ik al mijn badpak onder mijn kleren aangetrokken, dus ben ik snel klaar in het kleedhokje. Nadat al onze spullen in kluisjes zijn opgeborgen kunnen we het zwembad. Bah, 4 grote treden om het zwembad in te komen, waarom geen schuine wand?! Heerlijk om in het water te liggen, maar wel veel drukte om me heen. Ik laat me lekker op mijn rug drijven met mijn oren onder water, zodat die herrie niet zo tot me doordringt. Na een half uurtje hebben we er allemaal wel genoeg van en helpen Ina en Liesbeth mij op een stoel onder de douche om mijn haar te wassen. Daarna wordt de stoel bij het kleuterbad gezet en kan ik, terwijl ik naar een spelende Myca kijk, wat bijkomen en wat opdrogen.
In het kleedhokje gekomen ben ik bijna droog en lukt het mij om me aan te kleden, behalve sokken en schoenen. Daar zorgt Ina even later voor en mag ik weer in de rolstoel plaatsnemen.
In het café vinden we een ronde tafel en alle tablets worden voor de dag gehaald. Van een andere tafel worden we bekeken alsof we aliens zijn, maar ja het ziet er ook niet echt sociaal uit voor een buitenstaander.
In het huisje gekomen verdwijnt Myca al snel naar de slaapkamer en na een broodje met een soepje ga ik haar achterna.
Als ik anderhalf uur later samen met Myca de kamer weer in, kom hoor ik dat Ina en Liesbeth erop uit zijn voor een wandeling, dat Sylvia op de bank in gedommeld was en dat Miranda zich alleen heeft moeten vermaken.
Toen de westerlingen vrijdags waren aangekomen hebben zij een heerlijke lunch gegeten in Nijverdal bij Isis. Er wordt besloten om het laatste diner daar te gebruiken en dus nemen we allemaal weer plaats in de auto.
Daar aangekomen is er geen parkeerplek bij de zaak en aangezien we de rolstoel deze keer niet meegenomen hebben, wordt ik voor de zaak uitgezet. Met Miranda ter ondersteuning. Wij nemen alvast een kijkje binnen en echt alle stoelen zijn bezet en zo te zien komt er niet gauw een tafel vrij.
Dus de auto 'gebeld' en gezegd dat ze wel weer konden komen ons op te halen. En zo belanden we uiteindelijk in de snackbar van het park, waar we ook wel smaakvol gegeten hebben met een ijsje toe.
Later in huisje gebruiken we de koffie op de bank terwijl nog wat televisie kijken. Daarna is het weer tijd voor de spelletjes en de snaaierijen. Deze avond moet ik al snel toegeven dat ik bijna in slaap val aan tafel en verdwijn naar bed waar ik al heel gauw in slaap val.
Dag 4
Na eerst weer even met Myca gespeeld te hebben is het dan toch tijd om uit bed te gaan, aan te kleden en de koffer in te pakken. De afspraak is dat we zouden wachten met ontbijten tot 9 uur. Om 9 uur kwam Arie en vanuit Lelystad kwamen de man van Ina, Leo, zijn zus Truus en haar man Chris. De laatste drie zouden samen met Ina nog 5 dagen in het huisje verblijven. Maar zijn stonden in de file en konden niet zeggen hoe laat ze zouden arriveren, dus maar vast begonnen met het ontbijt zonde hen.
We stonden klaar om te vertrekken toen zij toch nog eerder dan verwacht aankwamen. Het was fijn om hen nog even te kunnen begroeten. Na van iedereen uitgebreid afscheid genomen te hebben, konden Arie en ik huiswaarts gaan.
Thuis gekomen de boel uitgepakt en de wasmachine aangezet.
Samen met Arie nog gegeten en daarna ging ik liggen voor mijn middagslaapje en ging hij op weg naar zijn werk.
De rest van de dag op bed doorgebracht. De eerste dagen lekker in de pyjama gebleven, zodat ik als ik moe werd zo weer het bed in kon. Dagen achtereen niet meer energie dan mij verplaatsten van bed naar de relaxstoel en visa versa en o ja, ook het toilet was haalbaar.
Deze paar dagen ben ik gigantisch over het limiet van mijn kunnen gegaan, maar wat heb ik genoten!
Het was het dubbel en dwars waard!
Wat ben ik ongelooflijk trots op mijn lieve familie, die toch elke keer weer mij (onder)steunen tijdens die dagen weg!
Ik heb nu al weer zin in volgend jaar, maar dat duurt nog even; tot die tijd vermaak ik me thuis wel met Arie ......
We stonden klaar om te vertrekken toen zij toch nog eerder dan verwacht aankwamen. Het was fijn om hen nog even te kunnen begroeten. Na van iedereen uitgebreid afscheid genomen te hebben, konden Arie en ik huiswaarts gaan.
Thuis gekomen de boel uitgepakt en de wasmachine aangezet.
Samen met Arie nog gegeten en daarna ging ik liggen voor mijn middagslaapje en ging hij op weg naar zijn werk.
De rest van de dag op bed doorgebracht. De eerste dagen lekker in de pyjama gebleven, zodat ik als ik moe werd zo weer het bed in kon. Dagen achtereen niet meer energie dan mij verplaatsten van bed naar de relaxstoel en visa versa en o ja, ook het toilet was haalbaar.
Deze paar dagen ben ik gigantisch over het limiet van mijn kunnen gegaan, maar wat heb ik genoten!
Het was het dubbel en dwars waard!
Wat ben ik ongelooflijk trots op mijn lieve familie, die toch elke keer weer mij (onder)steunen tijdens die dagen weg!
Ik heb nu al weer zin in volgend jaar, maar dat duurt nog even; tot die tijd vermaak ik me thuis wel met Arie ......
