De babystapjes van M en M

Na 6 weken en 2 blog-bijdragen van Arie heb ik weer voldoende energie om zelf een blog te schrijven, hoop ik tenminste..... LOL.

De verkoudheid van half augustus heeft me een flinke terugval bezorgd en ik heb nog steeds niet die conditie, die ik daarvoor had. Verder dan 40 meter lopen zit er nog niet in en en ben ik genoodzaakt de rolstoel te gebruiken. Maar er is enige verbetering en dat koester ik dan ook.
Zodra het weer het enigszins toelaat ga ik lekker in de rolstoel op de galerij zitten om van het zonnetje en de frisse lucht te genieten. 

Een afspraak voor de mammografie in Hengelo was heel lastig, voordat iedereen door had dat ik slecht te pas ben, geen trappen kan lopen, met de rolstoel kom, enz., had Arie al heel wat telefoontjes gepleegd en emails verstuurd. 
Op 5 september was t zover. Al vroeg gingen we met de auto naar Hengelo, waar Arie mij in de rolstoel naar de afdeling reed. In de onderzoekkamer kon ik vanuit de rolstoel overstappen op een trippelstoel. Zo kon ik zittend het onderzoek ondergaan, hierdoor kostte het mij beduidend energie als op de gebruikelijke manier.

Na weken van binnen zitten raakte ik steeds meer gefrustreerd over de onwil van mijn lichaam (zie ook de blog-bijdrage van Arie op 10 september). Woensdag 10 september nam Arie mij mee in de rolstoel, want ik wilde eruit en dus ging ik mee boodschappen doen. Ik op de P-plaats w88 en hij boodschappen doen. Ja, ja .... hij kwam terug met boodschappen en 2 bekers koffie met wat lekkers in een zakje erbij. Met de auto toerden we kort rond in de directe omgeving van Almelo. Op een mooi plekje in de natuur vonden we een picknicktafel en dronken de meegebrachte koffie en snoepten we van het o zo foute lekkers.
Heerlijk om zo een half uurtje er even helemaal uit te zijn!

Woensdag 17 september had ik een afspraak in het ziekenhuis voor controle van mijn oog. Ook dat gaat gewoon door of ik de energie ervoor heb of niet. Eerst werd er een gezichtsveldonderzoek afgenomen, daarna volgt een scan van het oog en dan de oogdrukmeting. Ten slotte een laatste onderzoek door de oogarts zelf. De scan en het gezichtsveldonderzoek laten geen veranderingen zien, maar de oogdruk was gezakt tot 15! Dat is sinds 2007 niet meer zo laag geweest. Hiermee neemt de kans op oogzenuwbeschadiging aanzienlijk af. Wel zal ik door moeten gaan met druppelen en zal er elk half jaar een controle van de oogdruk zijn en één keer per jaar de scan en gezichtsveldonderzoek. Wat een geruststelling dat de Cosopt en Travatan uiteindelijk hun werk doen. In een bijna feeststemming rijden we weer huiswaarts.

De dag erop in de ochtend eindelijk dan weer eens in de auto gestapt om naar Rijssen te gaan. Met eigen ogen gezien hoe Myca, zich overal aan vast grijpend, gaat staan en heel voorzichtig probeert te lopen. Lekker even geknuffeld met onze beide kleindochters en koffie gedronken met Sylvia en William. Na een anderhalf uur stapte ik dodelijk vermoeid in de auto, maar heb wel veel positieve energie opgedaan.

Vrijdags was Arie taxichauffeur voor de drie Rijssense meisjes. Myca had mogelijk een virusinfectie en moest hier in Almelo in het ziekenhuis zijn voor bloedonderzoek. (in het bloed was nix bijzonders te zien) Na afloop verkondigde Daantje dat ze natuurlijk nog even bij oma langs moesten en zo gebeurde het. Na een kopje koffie en een glaasje drinken bleven ze ook nog een boterhammetje eten. Twee dagen achter elkaar knuffelen met de meiden, wat een feest!
Daarna dook ik het mandje in voor mijn middagtukkie en Arie bracht ze weer thuis.

Dat waren 3 enerverende dagen achter elkaar. Vermoeiend, maar ook heel fijn om mee te maken.
Het weekend lekker rustig aan gedaan.

Goed, dit stukje tekst zit erop ..... genoeg zo voor deze keer .... lepeltje nummer zoveel is bijna weg.

Energie 'sparen' voor én de volgende blog én het inhalen van een verjaardag van eind augustus én de komende verjaardagen van mijn schoonmoeder én Sylvia en Myca én daarna het jaarlijkse zussen (plus nicht plus dochter)- weekend.