Ik heb al meerdere keren een mega terugval gehad. Het kondigde zich altijd aan door een mega hoofdpijn of het verlies van het bewustzijn. Waardoor er een opname in het ziekenhuis volgde of een bezoek van de huisarts.
Deze keer was ik er echt niet op voor bereid. Het overlijden van de buurman, het niet in staat zijn naar zijn uitvaart te gaan, Arie, die niet operabel is en aan zware medicijnen moet, waardoor hij bijna continu 'stoned' is, onze oudste kleinkind word 10 en ik kan er niet naar toe. Tel daarbovenop de spanning om de aanstaande vakantie met kids en kleinkids en dat is teveel en dus kan mijn geest het niet meer kan bolwerken. En dan ontstaat wat de huisarts zo mooi verwoordde : een kortsluiting tussen lichaam en geest!
De geest raakt overbelast en dat vraagt zoveel energie dat het lichaam buitengesloten wordt.
Een week lang liet ik me door Thuiszorg in mijn huispak kleden, zodat ik zo weer het bed in kon als ik daar behoefte aan had. En die behoefte was er zeker, bijna de hele week op bed gelegen en heel veel gehuild. De tweede week wel 's morgens in de kleren en ipv naar bed lekker in de relaxstoel. 's Middags toch maar weer lekker op bed doorgebracht.
Zaterdag 23 mei werd onze oudste kleindochter Daantje 10 jaar. Arie moest alleen naar het verjaardagsfeestje, want ik was nog echt niet in staat om naar buiten te gaan. De depressiviteit ligt op de loer, want frustrerend blijft het dat ik niet kan. Ik was bij de geboorte en kan niet naar een 'kroon'-verjaardag ..... bah.
Dinsdag 26 mei hadden we hier thuis een gesprek met gemeente en TSN over uitbreiding uren huishoudelijke hulp. Helaas heeft het niets uitgehaald en blijven we op de beperkte aantal uren, die we sinds februari hebben. Het uitgangspunt is dat het huis niet schoon hoeft te zijn, als het maar leefbaar is!
Woensdag 27 mei kunnen Arco en Sabrina een vaatwasser voor een kleine prijs overnemen van een FB-vriendin van ons. Samen gaan ze er heen en weer gaat Arie alleen op pad, dit keer om op de kinderen te passen. Het blijft lastig te accepteren dat ik niet altijd kan wat ik wil.
Donderdag 28 mei voor het eerst weer mijn neus weer buiten de deur. Op de scoot naar de brievenbus gereden om een kaartje te posten. Niet echt inspannend, maar behoorlijk vermoeiend.
Zaterdag 30 mei had Arie de weekendboodschappen gedaan en kwam hij thuis met wat lekkers bij de koffie, omdat hij blij is dat het weer wat beter met mij ging.
Deze keer was ik er echt niet op voor bereid. Het overlijden van de buurman, het niet in staat zijn naar zijn uitvaart te gaan, Arie, die niet operabel is en aan zware medicijnen moet, waardoor hij bijna continu 'stoned' is, onze oudste kleinkind word 10 en ik kan er niet naar toe. Tel daarbovenop de spanning om de aanstaande vakantie met kids en kleinkids en dat is teveel en dus kan mijn geest het niet meer kan bolwerken. En dan ontstaat wat de huisarts zo mooi verwoordde : een kortsluiting tussen lichaam en geest!
De geest raakt overbelast en dat vraagt zoveel energie dat het lichaam buitengesloten wordt.
Een week lang liet ik me door Thuiszorg in mijn huispak kleden, zodat ik zo weer het bed in kon als ik daar behoefte aan had. En die behoefte was er zeker, bijna de hele week op bed gelegen en heel veel gehuild. De tweede week wel 's morgens in de kleren en ipv naar bed lekker in de relaxstoel. 's Middags toch maar weer lekker op bed doorgebracht.
Zaterdag 23 mei werd onze oudste kleindochter Daantje 10 jaar. Arie moest alleen naar het verjaardagsfeestje, want ik was nog echt niet in staat om naar buiten te gaan. De depressiviteit ligt op de loer, want frustrerend blijft het dat ik niet kan. Ik was bij de geboorte en kan niet naar een 'kroon'-verjaardag ..... bah.
Dinsdag 26 mei hadden we hier thuis een gesprek met gemeente en TSN over uitbreiding uren huishoudelijke hulp. Helaas heeft het niets uitgehaald en blijven we op de beperkte aantal uren, die we sinds februari hebben. Het uitgangspunt is dat het huis niet schoon hoeft te zijn, als het maar leefbaar is!
Woensdag 27 mei kunnen Arco en Sabrina een vaatwasser voor een kleine prijs overnemen van een FB-vriendin van ons. Samen gaan ze er heen en weer gaat Arie alleen op pad, dit keer om op de kinderen te passen. Het blijft lastig te accepteren dat ik niet altijd kan wat ik wil.
Donderdag 28 mei voor het eerst weer mijn neus weer buiten de deur. Op de scoot naar de brievenbus gereden om een kaartje te posten. Niet echt inspannend, maar behoorlijk vermoeiend.
Zaterdag 30 mei had Arie de weekendboodschappen gedaan en kwam hij thuis met wat lekkers bij de koffie, omdat hij blij is dat het weer wat beter met mij ging.
 | Maandag 1 juni naar beneden gelopen om wat huisvuil in de container te gooien en daarna door gelopen naar de voorkant van het complex. Daar mijn pauze genomen op het bankje. Na rustig een poosje gezeten te hebben, kon ik het weer aan om de 50 meter naar huis te lopen. |  |
Dinsdag 2 juni aan het eind van de morgen ben ik met Arie mee naar Enschede, omdat zijn armen opnieuw getaped moest worden. Zo kon ik de techniek afkijken en kan ik het de volgende keer thuis doen. Bij Bakker Bart in Borne een lekker broodje gegeten en toen we om 13.30 uur thuiskwamen was ik volledig gesloopt. Wat was ik megamoe; wat viel dat tegen van mezelf. Ik ben er nog lang niet! Heb zo anderhalf uur geslapen en ben de rest van de middag in bed gebleven.
Woensdag 3 juni op de koffie bij Arco en Sabrina want die waren alweer 10 jaar getrouwd en werden we 's middags gebeld door Noa, of hij en Joy konden komen. Natuurlijk gezellig samen weer een potje keezen gedaan.
Woensdag 3 juni op de koffie bij Arco en Sabrina want die waren alweer 10 jaar getrouwd en werden we 's middags gebeld door Noa, of hij en Joy konden komen. Natuurlijk gezellig samen weer een potje keezen gedaan.
 | Donderdag 4 juni belden er alweer twee kleinkinderen. Dit keer waren het Daantje en Myca, voor zomaar voor een gezellig gesprekje. |  |
| Vrijdag 5 juni liep Daantje de laatste dag van de Avondvierdaagse in Rijssen. Tijdens het avondeten stelde Arie voor om bij de binnenkomst van de wandelaars aanwezig te zijn. Uiteindelijk kwam dat goed uit, want Sylvia moest noodgedwongen thuisblijven omdat Myca niet goed te pas was. Daantje was dan ook blij verrast toen ze ons daar zag. Daantje thuis afgeleverd en toen moesten wij noodgedwongen langer blijven omdat het verschrikkelijk begon te onweren en te regenen. |  |  |
 | Maandag 8 juni kwamen onze vrienden Paul en Gerda uit Ede op bezoek. Een heel gezellige ochtend en tijdens de lunch lekker gesmikkeld van de meegebrachte kibbeling en speciaal voor Arie (geen visliefhebber) frikandellenbroodjes. Er was zoveel vis dat ik er ook nog een avondmaaltijd aan had. Yammie!! |  |
Dinsdag 9 juni kwamen Astrid en Arie's moeder na het middagslaapje aanwippen. Astrid had (samen met Arie) haar 1e smartphone uitgezocht en daar moest nog een hoesje omheen. Na het uitzoeken stelde Arie voor om macaroni te bestellen en zo hadden wij een avondmaaltijd met ons 4en ..... gezellig, maar wel weer slopend.
Nog steeds niet helemaal uit t dal, maar ...... de zonnestraaltjes die de familie, friends & facebookfriends brengen, zorgen er wel voor dat er slingers om me heen hangen.
