Een weekje rustig aan doen, terwijl het zulk lekker weer is, valt niet mee. Het zonnetje nodigt uit om lekker naar buiten gaan. Maar ik had geen energie en toen ik wel energie had, moest ik er heel zuinig mee omgaan om nog voldoende over te hebben voor de doop van Myca op zondag de 23ste.
 |  |
Om dan toch van het zonnetje te kunnen genieten, had ik in de woonkamer de deur van ons Frans balkon opengezet en de luie stoel in het zonnetje gezet om zo toch binnen 'buiten' te zitten.
Zondagmorgen was het dan zover. Al om 9.15 uur stonden bij het vriendinnetje van Daantje voor de deur. Sanne had al uren klaar gezeten om weer een keer gezellig naar haar BFF te gaan. Bij de kerk gekomen waren Arie's moeder en zusje Astrid er al en niet lang daarna kwamen Sylvia met Myca in de buggy, William en Daantje aangelopen. Daantje en Sanne vlogen elkaar direct uitgelaten in de armen.
We hadden voor mij de rolstoel meegenomen, om zo comfortabel mogelijk te zitten, me niet te vermoeien met stukken lopen en legitiem te blijven zitten als er voor gezangen en zo moest worden opgestaan.
De eerste helft van dienst was regulier, waarna Astrid, peettante van Sylvia, Myca de kerk mocht binnendragen. Het kinderkoor zong nog een mooi lied, waarin de tekst in het refrein was : Myca is jouw naam! Dat was dus even slikken!
Daarna mochten Daantje en Sanne het doopvont vullen met water, waarna de doopplechtigheid plaatsvond.
Na afloop was er nog koffie in de koffiekamer en kon Myca in een rustig hoekje genieten van wat moedermelk.
Nog gezellig samen een broodje gegeten bij het jonge gezin thuis en, nadat Daantje en Sanne nog even lekker een uurtje samen gespeeld hadden, werd het toch echt tijd voor mij om naar huis te gaan. De dames waren even niet blij met ons, maar de afspraak werd gemaakt dat wij Sanne wel vaker mee zouden nemen voor een bezoek aan Rijssen.
Toen wij het verzoek kregen om dinsdagavond op te passen op de 2 meiden, was ik nog lang niet hersteld, maar we gingen toch maar : zoiets wil ik niet missen! Er was een bed in de woonkamer neergezet, zodat ik rustig kon gaan liggen als ik moe werd. Om 21.00 uur werd Myca wakker en hebben we een flesje pyjamapapje warm gemaakt. Het smaakte Myca wel, maar als ze haar ogen open deed en mij zag, begon ze te huilen. Echt met zo'n blik van : Help, dat is mijn moeder niet!
We hadden voor mij de rolstoel meegenomen, om zo comfortabel mogelijk te zitten, me niet te vermoeien met stukken lopen en legitiem te blijven zitten als er voor gezangen en zo moest worden opgestaan.
De eerste helft van dienst was regulier, waarna Astrid, peettante van Sylvia, Myca de kerk mocht binnendragen. Het kinderkoor zong nog een mooi lied, waarin de tekst in het refrein was : Myca is jouw naam! Dat was dus even slikken!
Daarna mochten Daantje en Sanne het doopvont vullen met water, waarna de doopplechtigheid plaatsvond.
Na afloop was er nog koffie in de koffiekamer en kon Myca in een rustig hoekje genieten van wat moedermelk.
Nog gezellig samen een broodje gegeten bij het jonge gezin thuis en, nadat Daantje en Sanne nog even lekker een uurtje samen gespeeld hadden, werd het toch echt tijd voor mij om naar huis te gaan. De dames waren even niet blij met ons, maar de afspraak werd gemaakt dat wij Sanne wel vaker mee zouden nemen voor een bezoek aan Rijssen.
Toen wij het verzoek kregen om dinsdagavond op te passen op de 2 meiden, was ik nog lang niet hersteld, maar we gingen toch maar : zoiets wil ik niet missen! Er was een bed in de woonkamer neergezet, zodat ik rustig kon gaan liggen als ik moe werd. Om 21.00 uur werd Myca wakker en hebben we een flesje pyjamapapje warm gemaakt. Het smaakte Myca wel, maar als ze haar ogen open deed en mij zag, begon ze te huilen. Echt met zo'n blik van : Help, dat is mijn moeder niet!
 |  |
Uiteindelijk viel ze dan toch tegen mij in slaap en kon Arie haar weer naar boven dragen naar haar bedje. En daar slaap je dan voor het eerst van je leven in het huis van je dochter, een huis met allerlei geluidjes die je niet kent. Na een onrustige nacht gezellig samen ontbeten. Nadat Arie Daantje met de auto naar school had gebracht, wat ze normaal lopend doet, pakten wij ons boeltje weer bij elkaar en gingen we weer naar huis.
De rest van de dag op bed doorgebracht, mega moe, mega spierpijn, mega emotioneel, maar o zo blij en trots op het feit dat we toch maar even gedaan hadden.
Arie had de laatste weken weer heel veel last van zijn arm en is met zijn klachten bij de specialist geweest : hij moet weer geopereerd worden. Woensdag 8 april, worden er drie operaties ineen gedaan, verwijdering van een botje uit de hand, verhelpen van een tunnel syndroom bij de ellepijp en het vrijmaken van een zenuw vanaf de biceps tot bijna aan de pols. Daarna is hij behoorlijk 'onthand', daarom hebben we extra thuiszorg bij de WMO aangevraagd. Maar de molen bij de gemeente draait niet zo snel, dus fingers crossed dat het op tijd toegewezen word.
Een hele week niet buiten geweest en veel gerust, om afgelopen maandag weer vroeg naar het ziekenhuis te gaan voor een oogdrukonderzoek. Gelukkig was de oogdruk gezakt van 30 naar 20. Een goed teken, maar ik moet wel blijven doorgaan met die extra druppel 's avonds. In september volgt er dan weer een gezichtsveld onderzoek, een scan van de oogzenuw en een oogdrukmeting.
Gelukkig had ik dinsdag voldoende energie in me om wat kleine boodschapjes te doen en kon ik vanmiddag nog lekker een wandelingetje in de zon maken.
De rest van de dag op bed doorgebracht, mega moe, mega spierpijn, mega emotioneel, maar o zo blij en trots op het feit dat we toch maar even gedaan hadden.
Arie had de laatste weken weer heel veel last van zijn arm en is met zijn klachten bij de specialist geweest : hij moet weer geopereerd worden. Woensdag 8 april, worden er drie operaties ineen gedaan, verwijdering van een botje uit de hand, verhelpen van een tunnel syndroom bij de ellepijp en het vrijmaken van een zenuw vanaf de biceps tot bijna aan de pols. Daarna is hij behoorlijk 'onthand', daarom hebben we extra thuiszorg bij de WMO aangevraagd. Maar de molen bij de gemeente draait niet zo snel, dus fingers crossed dat het op tijd toegewezen word.
Een hele week niet buiten geweest en veel gerust, om afgelopen maandag weer vroeg naar het ziekenhuis te gaan voor een oogdrukonderzoek. Gelukkig was de oogdruk gezakt van 30 naar 20. Een goed teken, maar ik moet wel blijven doorgaan met die extra druppel 's avonds. In september volgt er dan weer een gezichtsveld onderzoek, een scan van de oogzenuw en een oogdrukmeting.
Gelukkig had ik dinsdag voldoende energie in me om wat kleine boodschapjes te doen en kon ik vanmiddag nog lekker een wandelingetje in de zon maken.
 |  |
't Is weer een heel epistel geworden ..... hopelijk hebben jullie t einde gehaald .....
