Woensdagmiddag nadat ik mijn middagslaapje uit had kwam Hillie, met hondje Jordy achterop in het mandje, op de fiets aan voor een kopje thee. We hebben weer even gezellig bijgekletst, terwijl Jordy warm en lui lag te dommelen.
Vrijdag de naaimachine voor de dag gehaald om voor Melanie een kussentje te maken. Melanie en Eddy hadden een nieuwe tuinset en bankje gekocht en Melanie vroeg voor haar verjaardag geld voor kussens. Maar ja, zomaar geld geven dat doen we niet. Dus van een oude handdoek een kussentje gemaakt en tussen de vulling muntgeld gestopt.
Die avond ging Daantje gezellig een ritje mee op de bus bij opa. Toen er een Duits gezin opstapte met een meisje van Daantje's leeftijd, kroop dit meisje gezellig bij Daantje op de bank. Daantje in het Nederlands en het meisje in het Duits spraken tegen elkaar alsof ze alles van elkaar begrepen. Daantje bedacht dat ze ook nog wel iets in een vreemde taal wist te zeggen, zei bij het afscheid nemen : Bonjour!!
Zondag was Melanie jarig en samen met Sylvia en Daantje gingen we na mijn middagtukkie naar de verjaardag. Het kado werd zeer gewaardeerd en het open maken van het kussentje werd nog even uitgesteld omdat ze het zonde vond om het kapot te maken. Na de koffie en thee met lekkers konden we genieten van eigen gemaakte soep, stokbrood en salade.
Het was een vermoeiende middag, maar ik voelde me nog redelijk actief toen we naar huis gingen. Het was een ongekend verwarrend goed gevoel.
De volgende morgen voelde ik toch de vermoeienissen van de vorige dag in mijn lijf. En ik dacht nog wel dat ik het redelijk er van af gebracht had, dat viel even tegen. Ik dacht na al die jaren mijn lichaam enigzins te begrijpen, maar dat valt weer tegen!
De rest van de week rustig aan gedaan. Donderdagmiddag op de scoot naar Daantje geweest op ziekenbezoek. Ze lag met een lichte hersenschudding op de bank, na een ongelukkige val op school.
Zondagmiddag gingen we naar Eddy, Melanie en Kirsten. Kirsten moet binnenkort afrijden en had gevraagd of Arie nog even met haar wilde oefenen. Toen ik Arie bij hun terugkomst vroeg of ze geslaagd was,kon hij volmondig JA zeggen.
Omdat ze het leuk vond dat bij erbij waren, maakte Melanie dan toch nog het kussentje open en telde het geld.
Arie en Kirsten hadden shoarma meegebracht en na een gezellige maaltijd keerden we weer huiswaarts.
Dinsdagmorgen, terwijl Kiona bij ons aan het werk was, gingen wij naar Sylvia en Daantje. Zo kon Arie naar de supermarkt met Sylvia voor de boodschappen en kon ik bij Daantje blijven, die nog steeds niet helemaal hersteld was.
's Middags toch nog zelf even naar de supermarkt geweest, doordat ik Arie vergeten had te zeggen dat ik door mijn fruit was. Het was heerlijk om zo dat stevige windje te voelen terwijl ik op mijn scootmobiel rondreed.
Van Kirsten kregen we bericht dat ze het niet gehaald had.
Vrijdag de naaimachine voor de dag gehaald om voor Melanie een kussentje te maken. Melanie en Eddy hadden een nieuwe tuinset en bankje gekocht en Melanie vroeg voor haar verjaardag geld voor kussens. Maar ja, zomaar geld geven dat doen we niet. Dus van een oude handdoek een kussentje gemaakt en tussen de vulling muntgeld gestopt.
Die avond ging Daantje gezellig een ritje mee op de bus bij opa. Toen er een Duits gezin opstapte met een meisje van Daantje's leeftijd, kroop dit meisje gezellig bij Daantje op de bank. Daantje in het Nederlands en het meisje in het Duits spraken tegen elkaar alsof ze alles van elkaar begrepen. Daantje bedacht dat ze ook nog wel iets in een vreemde taal wist te zeggen, zei bij het afscheid nemen : Bonjour!!
Zondag was Melanie jarig en samen met Sylvia en Daantje gingen we na mijn middagtukkie naar de verjaardag. Het kado werd zeer gewaardeerd en het open maken van het kussentje werd nog even uitgesteld omdat ze het zonde vond om het kapot te maken. Na de koffie en thee met lekkers konden we genieten van eigen gemaakte soep, stokbrood en salade.
Het was een vermoeiende middag, maar ik voelde me nog redelijk actief toen we naar huis gingen. Het was een ongekend verwarrend goed gevoel.
De volgende morgen voelde ik toch de vermoeienissen van de vorige dag in mijn lijf. En ik dacht nog wel dat ik het redelijk er van af gebracht had, dat viel even tegen. Ik dacht na al die jaren mijn lichaam enigzins te begrijpen, maar dat valt weer tegen!
De rest van de week rustig aan gedaan. Donderdagmiddag op de scoot naar Daantje geweest op ziekenbezoek. Ze lag met een lichte hersenschudding op de bank, na een ongelukkige val op school.
Zondagmiddag gingen we naar Eddy, Melanie en Kirsten. Kirsten moet binnenkort afrijden en had gevraagd of Arie nog even met haar wilde oefenen. Toen ik Arie bij hun terugkomst vroeg of ze geslaagd was,kon hij volmondig JA zeggen.
Omdat ze het leuk vond dat bij erbij waren, maakte Melanie dan toch nog het kussentje open en telde het geld.
Arie en Kirsten hadden shoarma meegebracht en na een gezellige maaltijd keerden we weer huiswaarts.
Dinsdagmorgen, terwijl Kiona bij ons aan het werk was, gingen wij naar Sylvia en Daantje. Zo kon Arie naar de supermarkt met Sylvia voor de boodschappen en kon ik bij Daantje blijven, die nog steeds niet helemaal hersteld was.
's Middags toch nog zelf even naar de supermarkt geweest, doordat ik Arie vergeten had te zeggen dat ik door mijn fruit was. Het was heerlijk om zo dat stevige windje te voelen terwijl ik op mijn scootmobiel rondreed.
Van Kirsten kregen we bericht dat ze het niet gehaald had.
