Na de oud-en-nieuwviering en ons bezoek aan Arie's moeder op Nieuwjaarsdag was de boodschap van het lichaam duidelijk : overal spierpijn en geen energie. Wat volgde was een week van veel rusten, relaxen en luieren. Het enige actieve wat ik gedaan heb, is het huis ontdaan van de kerstversiering. En zo kon ik redelijk uitgerust de verjaarsvisite ontvangen. Al vroeg 's morgens kreeg ik via Skype de nodige knuffels en kusjes van Myca. Sylvia vertelde dat de tablet helemaal nat was van de toegezonde kussen en dat Myca regelmatig aan de achterzijde keek, waar opa en oma toch waren!
verjaarskado's
Nadat Arie's moeder en Astrid gearriveerd waren, belde Daantje. Zij was het weekend bij haar papa en wilde me graag ook even feliciteren. Vol belangstelling vroeg ze of er al bezoek was en wat ik zoal gehad had. Nadat ook buurman Harry, samen met hondje Spetter op bezoek, voorzien was van een plakje chocoladecake, kwamen Arco, Sabrina, Noa, Joy, Sem en Evy binnen. Van hen kregen we het Nijntje's boek, opa en oma Pluus in Twente. Voorlezen uit dat boekje is nog een hele kluif, alles in t plat twents. Na de middagrust kwamen Marcel en Hillie nog samen met hondje Jordy. Er volgden nog meerdere telefoontjes, mailtjes en berichtjes op FB; over aandacht hoefde ik niet te klagen. Om 6 uur kroop ik dan ook megamoe, maar innig tevreden mijn mandje in, om daar nog een kleinigheid te eten en om 9 uur kon ik echt mijn ogen niet meer open houden!
Dinsdag 13 januari naar beneden gelopen om een vuilniszakje in de container te gooien. Met de rollator, want ik voelde me nog lang niet sterk genoeg. Maar het viel vies tegen, dus was ik heel blij dat ik halverwege gemakkelijk kon rusten op de rollator!
Sinds mijn beroertes heb ik mezelf aangeleerd om zeer geconcentreerd de dingen te doen om zo niets te vergeten of geen fouten te maken. Woensdags ging het mis en ik voelde me extra op mijn beperkingen gewezen. Geïrriteerd en boos op mezelf werd ik emotioneel en heel huilerig. Ik weet dat ik niet zo streng voor mezelf moet zijn, maar zet het gevoel maar eens stil.
's Middags voelde ik me doodmoe en had overal spierpijn, het gevolg van me druk maken om niets eigenlijk!
Twee dagen later, op vrijdag 16 januari scheen het zonnetje heerlijk en lukte het me om zonder problemen mijn rondje te lopen!
Dinsdag 13 januari naar beneden gelopen om een vuilniszakje in de container te gooien. Met de rollator, want ik voelde me nog lang niet sterk genoeg. Maar het viel vies tegen, dus was ik heel blij dat ik halverwege gemakkelijk kon rusten op de rollator!
Sinds mijn beroertes heb ik mezelf aangeleerd om zeer geconcentreerd de dingen te doen om zo niets te vergeten of geen fouten te maken. Woensdags ging het mis en ik voelde me extra op mijn beperkingen gewezen. Geïrriteerd en boos op mezelf werd ik emotioneel en heel huilerig. Ik weet dat ik niet zo streng voor mezelf moet zijn, maar zet het gevoel maar eens stil.
's Middags voelde ik me doodmoe en had overal spierpijn, het gevolg van me druk maken om niets eigenlijk!
Twee dagen later, op vrijdag 16 januari scheen het zonnetje heerlijk en lukte het me om zonder problemen mijn rondje te lopen!
Zondag 18 januari, onze jongste kleinzoon werd 3! gewapend met een kadootje arriveerden we even na tienen in een feestelijk versierd huis, waar we vrolijk ontvangen werden. Sem was heel blij met zijn nieuwe ToetToetauto. Na de koffie, Sem-taart, hapjes en een hoop gezelligheid gingen we tegen 12 weer huiswaarts.
Tweede Kerstdag waren we voor het laatst in Rijssen op bezoek geweest en donderdag 22 januari was Arie weer een dagje vrij en had verder geen afspraken, dus werd het hoog tijd om weer eens die kant op te gaan. Gewapend met een paar pizza's kwamen we daar rond etenstijd aan en hebben samen heerlijk gesmikkeld.
Tweede Kerstdag waren we voor het laatst in Rijssen op bezoek geweest en donderdag 22 januari was Arie weer een dagje vrij en had verder geen afspraken, dus werd het hoog tijd om weer eens die kant op te gaan. Gewapend met een paar pizza's kwamen we daar rond etenstijd aan en hebben samen heerlijk gesmikkeld.
Afgelopen maandag was eindelijk het zwangerschapsverlof van Kiona voorbij. Een 7-tal vervangsters kwamen de voorbije maanden over de vloer met telkens weer alles uitleggen ...... de één beter dan de ander .... een enkeling super.
Gelukkig is dat verleden tijd en hebben we het gezellige gekwebbel van ons slavinnetje weer terug. Kijken hoelang ze mag blijven, want eind volgende maand neemt de gemeente een beslissing over het nieuwe WMO-gebeuren. Arie zit al klaar met bezwaarschriften!!
Gelukkig is dat verleden tijd en hebben we het gezellige gekwebbel van ons slavinnetje weer terug. Kijken hoelang ze mag blijven, want eind volgende maand neemt de gemeente een beslissing over het nieuwe WMO-gebeuren. Arie zit al klaar met bezwaarschriften!!
