Ik weet het, het heeft weer veel te lang geduurd voor er een nieuwe blog kwam. Twee weken geleden riep ik mezelf al tot de orde, maar toen kwam er weer van alles tussen en op een gegeven moment ontbrak mij ook de energie om me er mee bezig te houden. Terugkijkend in het archief zag ik dat de laatste bijdrage een maand geleden, drie dagen voor mijn 53ste verjaardag, was. Dat is dus 5 weken leeskost voor jullie en 'schrijf'kunst voor mij.
Week 1
Gelukkig had ik voldoende energie verzameld en was fit genoeg om mijn verjaardag te kunnen vieren. De dreiging van Arie om alles af te zeggen als ik niet fit was, hing als een zwaard boven mijn hoofd ..... lol.
De ochtend verliep rustig, buiten de laatste voorbereidingen om voor het avondeten en de nodige telefoontjes. Ook hebben we in de loop van de morgen nog een frisse neus gehaald door een wandeling van 700 meter samen te doen. Via Google-maps kun je bijna tot op de meter nauwkeurig achterhalen hoever je gelopen hebt. Da's cool en elke keer weer een uitdaging om de afstand groter te maken.
Na de middagrust ging al gauw de bel en stonden Marcel en Hillie en 4-voeter Jordy voor de deur met een mooi bos rozen voor mij en een kadootje voor Arie's z'n verjaardag.
Niet veel later kwamen mijn schoonmoeder en Astrid. Ook arriveerden Eddy, Melanie en Kirsten. Door 1e en 2e graads-brandwonden na een ongeluk, kon William niet zover lopen, dus haalde Astrid hen even op met de auto ( NB het herstel verloopt voorspoedig). Tsjonge tsjonge, wat ben ik verwend met allerlei kadootjes. Vooral de Bleijenberg-jes hadden me 'zwaar' te pakken.
Na de koffie/thee met cake gingen Marcel en Hillie huiswaarts en ging Arie de keuken in om de laatste hand aan de maaltijd te leggen. En daar zaten we dan met z'n 10-en aan tafel te smikkelen van wat Arie bereid had.
Toen om 8 uur het laatste bezoek was uitgezwaaid en de laatste rommel opgeruimd kropen we doodmoe, maar intens tevreden het bed in. Het was weer een super geslaagde dag.
Bah, een vervelende en hardnekkige hoofdpijn plaagde mij zaterdag 12 januari maar gelukkig was de Handyman thuis om mijn hoofdpijn weg te toveren. Deze keer voelde ik erna geen lome vermoeidheid, maar werd mijn lichaam doorstroomd met ZOVEEL energie, dat was ongekend.
Toen we dan ook later op de dag een uitnodiging van Melanie kregen om bij hen eigengemaakte snert te komen eten, kon ik vol energie reageren dat we graag kwamen.
Week 2
Maandag 14, woensdag 16 en vrijdag 18 januari kon ik mijn wandeling van ongeveer 700 meter zonder al te veel moeite, ondanks de sneeuw, volbrengen. Via Googlemaps hebben we verschillende routes uitgestippeld, zodat ik niet elke keer langs de zelfde plekken wandel. Arie ging als extra houvast elke keer met me mee.
Week 3
Maandag 21 januari zijn we op koffievisite geweest bij een ex-buurvrouw, die sinds november verhuisd is naar een verzorgingshuis. In de tijd dat ze hier op de benedenverdieping woonde vond ze in Arie een willig slachtoffer om even lekker op de hak te nemen, maar Arie wist haar dan goed van repliek te dienen. De verstandhouding is dus heel goed. Wat was ze blij dat we kwamen en het uur vloog om. Met de belofte dat we toch wel weer een keer terug moesten komen namen we hartelijk afscheid. 't Oale gebakkie was zo blij dat ze regelmatig Arie's knie moest aanraken!!! En dat terwijl ik er bij zat!!
's Woensdag met ik met Arie meegereden naar het V.v.Goghplein; terwijl hij boodschappen deed bij de Deka, deed ik mijn boodschappen bij de Kruidvat.
's Avonds kregen we bericht dat een collega van Arie zwaar mishandeld was door een passagier en donderdagavond zijn we samen bij hem op bezoek geweest. Bah, wat een aanslag, niet alleen lichamelijk, maar vooral geestelijk. Zo komt de agressie dus ook naar het oosten....
Zaterdag 25 januari ging Arie samen met Sylvia en Daantje boodschappen doen, terwijl ik zorgde dat de wasmachine en de droogtrommel hun werk deden. Daarna liep ik de vrieskou in voor een korte wandeling en werd na tien minuten opgepikt door Arie, die de dames ondertussen weer thuis gebracht had. Samen reden we door naar de bibliotheek, waar Arie nieuwe boeken uitzocht en ik de krant ging lezen. Na een pittig en peperduur kopje koffie gingen we weer huiswaarts.
Week 4
Dinsdag 29 januari kwam mevrouw Vleerbos van de gemeente. Omdat Arie geopereerd zal worden aan zijn hand hebben we extra uren aangevraagd voor het huishoudelijk werk. Zonder al te veel extra informatie krijgen we de toezegging dat de eerste 3 weken Kiona 2,5 uur extra krijgt om ons te helpen. En aangezien de indicatie in 2014 afloopt en er dan grote drukte verwacht wordt door de wettelijke veranderingen in 2014, verlengde ze de incatie gelijk maar even met 5 jaar. Na 10 minuten is ze al weer weg en zitten wij elkaar een beetje verbrouwereerd aan te kijken. Dat ging snel en gemakkelijk!!
Woensdag 30 januari mag ik gehaktballen maken voor bij het eten en ook kruimelgehakt voor de spaghetti van morgen. Pff, dat viel vies tegen...dat kostte veel energie, ondanks dat ik op mijn trippelstoel bij het aanrecht Na de middagdut ook nog de de weinige rest energie steken in het klaarmaken van de sla en dan .... weet ik ook weer waarom ik geen hele maaltijden kan bereiden. Om 17.00 uur zitten we wel heerlijk te smikkelen van de gehaktbal met sla en staat de spaghetti klaar voor de komende 2 dagen.
Donderdagmorgen 31 januari werd Arie al vroeg opgehaald door een collega om naar Enschede te gaan voor de operatie aan zijn hand. Triggerfingers, verkleving van pezen en vocht bemoeilijken het bewegen van zijn vingers. Binnen 2,5 uur is hij weer thuis en zit zijn rechterhand stevig verpakt in een drukverband.
De komende week mag ik mijn mantelzorger mantelzorg verlenen. Sokken aantrekken, veters strikken en de knoop plus rits van de spijkerbroek zijn een probleem als je maar 1 hand ter beschikking hebt.
's Morgens maakt de verzorgende, die mij helpt met douchen en aankleden, het ontbijt. Tussen de middag smeer ik de boterhammen en 's avonds zet ik de maaltijd in de magnetron.
Ik voel dat dit ook weer zijn weerslag op mij heeft; de wandelingen kan ik nu niet doen, heb er geen energie voor.
Vrijdag reed Kirsten Arie naar de winkel om boodschappen te doen en mocht ze de boodschappen sjouwen samen met Melanie, die voor de gezelligheid ook maar mee gekomen was.
Week 5
Maandag om 17.00 uur kwam Daantje, onder super visie van Sylvia, eten koken. (stom, vergeten foto's te maken) Sylvia hoefde bijna niets te doen. Die grote meid kan alles zelf al en ook nog in de goede volgorde!! Een half uurtje later zaten we heerlijk te smikkelen van de macaroni bolonaise met gehaktballetjes. Ze kan er wat van, die kleindochter van ons.
Dinsdag mocht ik, ouderwets, als zustertje het verband eraf knippen en kwamen de sneetjes met hechtingen tevoorschijn. Hij heeft al veel bewegingsvrijheid in de vingers, maar nog geen kracht : hij pakt een boterhammesje op en laat het gelijk weer vallen. Hij boos en ik in een deuk!!
Kiona doet deze week de boodschappen, want autorijden zit er nog niet in.
Zo, t zit erop ....... tot over ik weet-nog-niet-hoeveel weken .....
Week 1
Gelukkig had ik voldoende energie verzameld en was fit genoeg om mijn verjaardag te kunnen vieren. De dreiging van Arie om alles af te zeggen als ik niet fit was, hing als een zwaard boven mijn hoofd ..... lol.
De ochtend verliep rustig, buiten de laatste voorbereidingen om voor het avondeten en de nodige telefoontjes. Ook hebben we in de loop van de morgen nog een frisse neus gehaald door een wandeling van 700 meter samen te doen. Via Google-maps kun je bijna tot op de meter nauwkeurig achterhalen hoever je gelopen hebt. Da's cool en elke keer weer een uitdaging om de afstand groter te maken.
Na de middagrust ging al gauw de bel en stonden Marcel en Hillie en 4-voeter Jordy voor de deur met een mooi bos rozen voor mij en een kadootje voor Arie's z'n verjaardag.
Niet veel later kwamen mijn schoonmoeder en Astrid. Ook arriveerden Eddy, Melanie en Kirsten. Door 1e en 2e graads-brandwonden na een ongeluk, kon William niet zover lopen, dus haalde Astrid hen even op met de auto ( NB het herstel verloopt voorspoedig). Tsjonge tsjonge, wat ben ik verwend met allerlei kadootjes. Vooral de Bleijenberg-jes hadden me 'zwaar' te pakken.
Na de koffie/thee met cake gingen Marcel en Hillie huiswaarts en ging Arie de keuken in om de laatste hand aan de maaltijd te leggen. En daar zaten we dan met z'n 10-en aan tafel te smikkelen van wat Arie bereid had.
Toen om 8 uur het laatste bezoek was uitgezwaaid en de laatste rommel opgeruimd kropen we doodmoe, maar intens tevreden het bed in. Het was weer een super geslaagde dag.
Bah, een vervelende en hardnekkige hoofdpijn plaagde mij zaterdag 12 januari maar gelukkig was de Handyman thuis om mijn hoofdpijn weg te toveren. Deze keer voelde ik erna geen lome vermoeidheid, maar werd mijn lichaam doorstroomd met ZOVEEL energie, dat was ongekend.
Toen we dan ook later op de dag een uitnodiging van Melanie kregen om bij hen eigengemaakte snert te komen eten, kon ik vol energie reageren dat we graag kwamen.
Week 2
Maandag 14, woensdag 16 en vrijdag 18 januari kon ik mijn wandeling van ongeveer 700 meter zonder al te veel moeite, ondanks de sneeuw, volbrengen. Via Googlemaps hebben we verschillende routes uitgestippeld, zodat ik niet elke keer langs de zelfde plekken wandel. Arie ging als extra houvast elke keer met me mee.
Week 3
Maandag 21 januari zijn we op koffievisite geweest bij een ex-buurvrouw, die sinds november verhuisd is naar een verzorgingshuis. In de tijd dat ze hier op de benedenverdieping woonde vond ze in Arie een willig slachtoffer om even lekker op de hak te nemen, maar Arie wist haar dan goed van repliek te dienen. De verstandhouding is dus heel goed. Wat was ze blij dat we kwamen en het uur vloog om. Met de belofte dat we toch wel weer een keer terug moesten komen namen we hartelijk afscheid. 't Oale gebakkie was zo blij dat ze regelmatig Arie's knie moest aanraken!!! En dat terwijl ik er bij zat!!
's Woensdag met ik met Arie meegereden naar het V.v.Goghplein; terwijl hij boodschappen deed bij de Deka, deed ik mijn boodschappen bij de Kruidvat.
's Avonds kregen we bericht dat een collega van Arie zwaar mishandeld was door een passagier en donderdagavond zijn we samen bij hem op bezoek geweest. Bah, wat een aanslag, niet alleen lichamelijk, maar vooral geestelijk. Zo komt de agressie dus ook naar het oosten....
Zaterdag 25 januari ging Arie samen met Sylvia en Daantje boodschappen doen, terwijl ik zorgde dat de wasmachine en de droogtrommel hun werk deden. Daarna liep ik de vrieskou in voor een korte wandeling en werd na tien minuten opgepikt door Arie, die de dames ondertussen weer thuis gebracht had. Samen reden we door naar de bibliotheek, waar Arie nieuwe boeken uitzocht en ik de krant ging lezen. Na een pittig en peperduur kopje koffie gingen we weer huiswaarts.
Week 4
Dinsdag 29 januari kwam mevrouw Vleerbos van de gemeente. Omdat Arie geopereerd zal worden aan zijn hand hebben we extra uren aangevraagd voor het huishoudelijk werk. Zonder al te veel extra informatie krijgen we de toezegging dat de eerste 3 weken Kiona 2,5 uur extra krijgt om ons te helpen. En aangezien de indicatie in 2014 afloopt en er dan grote drukte verwacht wordt door de wettelijke veranderingen in 2014, verlengde ze de incatie gelijk maar even met 5 jaar. Na 10 minuten is ze al weer weg en zitten wij elkaar een beetje verbrouwereerd aan te kijken. Dat ging snel en gemakkelijk!!
Woensdag 30 januari mag ik gehaktballen maken voor bij het eten en ook kruimelgehakt voor de spaghetti van morgen. Pff, dat viel vies tegen...dat kostte veel energie, ondanks dat ik op mijn trippelstoel bij het aanrecht Na de middagdut ook nog de de weinige rest energie steken in het klaarmaken van de sla en dan .... weet ik ook weer waarom ik geen hele maaltijden kan bereiden. Om 17.00 uur zitten we wel heerlijk te smikkelen van de gehaktbal met sla en staat de spaghetti klaar voor de komende 2 dagen.
Donderdagmorgen 31 januari werd Arie al vroeg opgehaald door een collega om naar Enschede te gaan voor de operatie aan zijn hand. Triggerfingers, verkleving van pezen en vocht bemoeilijken het bewegen van zijn vingers. Binnen 2,5 uur is hij weer thuis en zit zijn rechterhand stevig verpakt in een drukverband.
De komende week mag ik mijn mantelzorger mantelzorg verlenen. Sokken aantrekken, veters strikken en de knoop plus rits van de spijkerbroek zijn een probleem als je maar 1 hand ter beschikking hebt.
's Morgens maakt de verzorgende, die mij helpt met douchen en aankleden, het ontbijt. Tussen de middag smeer ik de boterhammen en 's avonds zet ik de maaltijd in de magnetron.
Ik voel dat dit ook weer zijn weerslag op mij heeft; de wandelingen kan ik nu niet doen, heb er geen energie voor.
Vrijdag reed Kirsten Arie naar de winkel om boodschappen te doen en mocht ze de boodschappen sjouwen samen met Melanie, die voor de gezelligheid ook maar mee gekomen was.
Week 5
Maandag om 17.00 uur kwam Daantje, onder super visie van Sylvia, eten koken. (stom, vergeten foto's te maken) Sylvia hoefde bijna niets te doen. Die grote meid kan alles zelf al en ook nog in de goede volgorde!! Een half uurtje later zaten we heerlijk te smikkelen van de macaroni bolonaise met gehaktballetjes. Ze kan er wat van, die kleindochter van ons.
Dinsdag mocht ik, ouderwets, als zustertje het verband eraf knippen en kwamen de sneetjes met hechtingen tevoorschijn. Hij heeft al veel bewegingsvrijheid in de vingers, maar nog geen kracht : hij pakt een boterhammesje op en laat het gelijk weer vallen. Hij boos en ik in een deuk!!
Kiona doet deze week de boodschappen, want autorijden zit er nog niet in.
Zo, t zit erop ....... tot over ik weet-nog-niet-hoeveel weken .....
