Maandag 17 september was het van nog van dat heerlijke zachte weer, zodat ik van die gelegenheid gebruik maakte om met de scoot in het centrum wat kleine boodschappen te doen.
Dinsdag 18 september was Kiona door een vastzittende schouder en nek in de lappenmand terecht gekomen en kwam Marjolein de boel bij ons doorwerken. Gelukkig was ze, niet zo als vaak in de vaak gebeurde, zo'n jong ding die je bijna bij elke opdracht moest begeleiden. Aan het eind van de morgen was al het werk gedaan, wat mij weer een gerustgesteld gevoel gaf.
Na de middagrust ben ik met een zelfgemaakt fruitmandje op bezoek gegaan bij een buurvrouw. Ze was zondags gevallen en had ribben en de pols gekneusd en was reuze in haar sas met mijn bezoekje en fruitmandje.
Woensdag 19 september had ik een hele slechte dag. Zo maar uit het niets was ik tot huilens toe moe en na het middagslaapje had ik dan ook geen energie om me aan te kleden. En toen stond in enen de mevrouw van de WMO op de stoep. De brief, die haar bezoek op het laatste moment aankondigde, lag nog beneden in de brievenbus. Ze kwam voor meer info over de aanvraag voor extra hulp als Arie eind november geopereerd moet worden aan zijn hand. Daar zat ik dan in pyjama, met tranen achter mijn ogen en toen vroeg ze ook nog of haar bezoek mij niet te veel vermoeide. Ze begreep uit zichzelf dat als we tijdig bericht hadden gehad, Arie bij het gesprek aanwezig zou zijn geweest. Gelukkig zat Arie nog niet op de bus en kon ik hem bellen om haar de laatste info te geven. Toen ze weg was kwamen de tranen vanzelf.
Donderdag 20 september wordt Kiona vervangen door Ina, een wat oudere vrouw, die wist wat er van haar verwacht werd.
Na de middagrust voel ik me heel wat beter als de dag daarvoor en heb ik de energie om me te kleden, niet om mijn wandelingetje te maken.
Aan het eind van de middag kwamen Sylvia, Daantje en William met een pannetje eigengemaakte groente-tomatensoep brengen. In plaats van mijn broodje nam ik lekker een bordje van de smakelijke en goedgevulde soep.
Zaterdag 22 september was de hoofdpijn, waarschijnlijk veroorzaakt door die vervelende woensdag, zo erg dat we een bezoekje aan Handyman hebben gebracht. Opgelucht en hoofdpijnvrij kon ik weer naar huis.
Zondag 23 september zijn we, gewoon omdat we blij zijn met onze vriendschap, uit eten geweest met Eddy, Melanie en Kirsten bij Fraans Marie in Albergen. Het smaakte voortreffelijk en was super gezellig.
Maandag 24 september heb ik gebruikt als rustdag, omdat er deze week nog meer op stapel stond.
Dinsdag 25 september was ik wat kucherig, meer niet. Gelukkig was Kiona er weer en terwijl zij aan het werk was, pakte ik de kadootjes in voor Hillie en Marcel. Weken geleden waren ze beiden jarig geweest en wij waren nog niet in de gelegenheid geweest voor een bezoekje. Dat stond voor woensdag op de planning.
Woensdag 26 september eerst maar even de dokter gebeld, want het kuchen was overgegaan in hoestbuien waarbij de tranen over mijn wangen biggelden. Vrijdagmorgen kon ik terecht.
Rond kwart over 10 kwamen we bij Hillie en Marcel en werden luidruchtig begroet door Jordy, hun Maltheser hondje. De kado's vielen in de smaak en toen we weer thuis waren verscheen er al gauw een foto op Facebook, waarop ons kado al opgehangen was.
Donderdag 27 september kwamen na het middagslaapje Toon en Tineke Snoek uit het Westland op bezoek. We hebben hen leren kennen op onze Oud-en-Nieuwvakanties in Limburg, inmiddels al een aantal jaar geleden. Het contact is gebleven en nu ze op vakantie zijn in Beltrum, koppelden ze er een bezoek bij ons aan vast. Na de koffie stapten we in de auto om naar Hengevelde te gaan. En voor de tweede keer in korte tijd gingen we uit eten. Deze keer bij Restaurant De Kolenbrander en ook deze keer was het weer voortreffelijk en konden we heel tevreden na de maaltijd afscheid nemen.
Vrijdag 28 september had ik om 9.40 uur de afspraak bij de dokter. Niet alleen de vermoeienissen van de afgelopen dagen, maar ook slecht slapen door het onophoudelijk hoesten noodzaakte mij om de rollator te gebruiken bij het lopen. En zo zat ik dan in de wachtkamer op de rollator te wachten op mijn beurt. Toen de dokter de volgende patiënt wilde ophalen deelde hij mee dat zijn spreekuur wat uitliep. Hij vroeg de medepatiënten er begrip voor te hebben dat hij mij eerst hielp, omdat hij zag dat ik aan het eind van mijn latijn was. Alle begrip en zo kon ik direct doorlopen naar de spreekkamer. Het was snel bekeken : keelontsteking en het recept voor de antibiotica werd doorgestuurd naar de apotheek. 's Middags werd het al bezorgd.
Zaterdag 29 en zondag 30 september lekker rustig aangedaan. De antibiotica werkt goed, waardoor ik minder hoest en langzaamaan zal ik me steeds beter voelen.
Dinsdag 18 september was Kiona door een vastzittende schouder en nek in de lappenmand terecht gekomen en kwam Marjolein de boel bij ons doorwerken. Gelukkig was ze, niet zo als vaak in de vaak gebeurde, zo'n jong ding die je bijna bij elke opdracht moest begeleiden. Aan het eind van de morgen was al het werk gedaan, wat mij weer een gerustgesteld gevoel gaf.
Na de middagrust ben ik met een zelfgemaakt fruitmandje op bezoek gegaan bij een buurvrouw. Ze was zondags gevallen en had ribben en de pols gekneusd en was reuze in haar sas met mijn bezoekje en fruitmandje.
Woensdag 19 september had ik een hele slechte dag. Zo maar uit het niets was ik tot huilens toe moe en na het middagslaapje had ik dan ook geen energie om me aan te kleden. En toen stond in enen de mevrouw van de WMO op de stoep. De brief, die haar bezoek op het laatste moment aankondigde, lag nog beneden in de brievenbus. Ze kwam voor meer info over de aanvraag voor extra hulp als Arie eind november geopereerd moet worden aan zijn hand. Daar zat ik dan in pyjama, met tranen achter mijn ogen en toen vroeg ze ook nog of haar bezoek mij niet te veel vermoeide. Ze begreep uit zichzelf dat als we tijdig bericht hadden gehad, Arie bij het gesprek aanwezig zou zijn geweest. Gelukkig zat Arie nog niet op de bus en kon ik hem bellen om haar de laatste info te geven. Toen ze weg was kwamen de tranen vanzelf.
Donderdag 20 september wordt Kiona vervangen door Ina, een wat oudere vrouw, die wist wat er van haar verwacht werd.
Na de middagrust voel ik me heel wat beter als de dag daarvoor en heb ik de energie om me te kleden, niet om mijn wandelingetje te maken.
Aan het eind van de middag kwamen Sylvia, Daantje en William met een pannetje eigengemaakte groente-tomatensoep brengen. In plaats van mijn broodje nam ik lekker een bordje van de smakelijke en goedgevulde soep.
Zaterdag 22 september was de hoofdpijn, waarschijnlijk veroorzaakt door die vervelende woensdag, zo erg dat we een bezoekje aan Handyman hebben gebracht. Opgelucht en hoofdpijnvrij kon ik weer naar huis.
Zondag 23 september zijn we, gewoon omdat we blij zijn met onze vriendschap, uit eten geweest met Eddy, Melanie en Kirsten bij Fraans Marie in Albergen. Het smaakte voortreffelijk en was super gezellig.
Maandag 24 september heb ik gebruikt als rustdag, omdat er deze week nog meer op stapel stond.
Dinsdag 25 september was ik wat kucherig, meer niet. Gelukkig was Kiona er weer en terwijl zij aan het werk was, pakte ik de kadootjes in voor Hillie en Marcel. Weken geleden waren ze beiden jarig geweest en wij waren nog niet in de gelegenheid geweest voor een bezoekje. Dat stond voor woensdag op de planning.
Woensdag 26 september eerst maar even de dokter gebeld, want het kuchen was overgegaan in hoestbuien waarbij de tranen over mijn wangen biggelden. Vrijdagmorgen kon ik terecht.
Rond kwart over 10 kwamen we bij Hillie en Marcel en werden luidruchtig begroet door Jordy, hun Maltheser hondje. De kado's vielen in de smaak en toen we weer thuis waren verscheen er al gauw een foto op Facebook, waarop ons kado al opgehangen was.
Donderdag 27 september kwamen na het middagslaapje Toon en Tineke Snoek uit het Westland op bezoek. We hebben hen leren kennen op onze Oud-en-Nieuwvakanties in Limburg, inmiddels al een aantal jaar geleden. Het contact is gebleven en nu ze op vakantie zijn in Beltrum, koppelden ze er een bezoek bij ons aan vast. Na de koffie stapten we in de auto om naar Hengevelde te gaan. En voor de tweede keer in korte tijd gingen we uit eten. Deze keer bij Restaurant De Kolenbrander en ook deze keer was het weer voortreffelijk en konden we heel tevreden na de maaltijd afscheid nemen.
Vrijdag 28 september had ik om 9.40 uur de afspraak bij de dokter. Niet alleen de vermoeienissen van de afgelopen dagen, maar ook slecht slapen door het onophoudelijk hoesten noodzaakte mij om de rollator te gebruiken bij het lopen. En zo zat ik dan in de wachtkamer op de rollator te wachten op mijn beurt. Toen de dokter de volgende patiënt wilde ophalen deelde hij mee dat zijn spreekuur wat uitliep. Hij vroeg de medepatiënten er begrip voor te hebben dat hij mij eerst hielp, omdat hij zag dat ik aan het eind van mijn latijn was. Alle begrip en zo kon ik direct doorlopen naar de spreekkamer. Het was snel bekeken : keelontsteking en het recept voor de antibiotica werd doorgestuurd naar de apotheek. 's Middags werd het al bezorgd.
Zaterdag 29 en zondag 30 september lekker rustig aangedaan. De antibiotica werkt goed, waardoor ik minder hoest en langzaamaan zal ik me steeds beter voelen.
